BurgersAanZet wil burgerinitiatieven stimuleren
Ouderen met kanker goed omringd?
Zijn ouderen met kanker gebaat met netwerkversterkende strategieën om meer verbondenheid te voelen? Met deze vraag gingen we in een pilootproject op zoek naar winsten en drempels.
Eenzaamheid…en kanker
Mensen met kanker – zo leert de ervaring – zien vaak hun sociaal netwerk tijdens de (vaak langdurige) behandeling kleiner worden omdat ze minder in staat zijn fysiek deel te nemen aan het sociale en vrijetijdsleven. Maar ook omwille van het taboe of de sociale ongemakkelijkheid die nog steeds rond de ziekte kanker hangt. Recent onderzoek bij ouderen met kanker (70+) in Vlaanderen geeft aan dat eenzaamheid één van de grote problemen is die afbreuk doet aan hun psychosociale levenskwaliteit.1 Of een kankerdiagnose op zich daarin een bepalende rol speelt, is minder duidelijk. Eenzaamheid lijkt wel de ziekte van deze tijd en treft alle lagen van de bevolking.2 Het is zelfs zo dat in het Vlaamse onderzoek ouderen met kanker bij de start van de behandeling minder eenzaamheid rapporteerden dan hun leeftijdsgenoten zonder kanker. Maar dat verschil verdween na een jaar: meer dan 1 op 3 70-plussers zei zich eenzaam te voelen.
Een pilootproject
Omdat eenzaamheid ook bij ouderen met kanker een belangrijk psychosociaal probleem is, hebben Kom op tegen Kanker en LUS vzw4 de handen in elkaar geslagen en samen een pilootproject opgezet. De bedoeling van het project ‘Goed omringd?!’ was om het persoonlijk netwerk rond de oudere in kaart te brengen, het daar waar nodig en mogelijk te herstellen en/of te versterken en uit te breiden om zo de kwaliteit van leven van de oudere te verhogen en het eenzaamheidsgevoel te verlagen. Concreet werd elke oudere die zich aanmeldde binnen het project gelinkt aan een opgeleide vrijwilliger die als taak had om het (vroegere) aanwezige sociale netwerk te reactiveren, te versterken of uit te breiden. Dit gebeurde door te vertrekken van concrete veranderingswensen van de oudere. Het thema eenzaamheid was in alle processen voelbaar aanwezig, maar was niet de ‘ingangspoort’ van het project. Ouderen willen trouwens vaak zo niet gelabeld worden.
