Eva is een jonge dame van 20 jaar. Ze volgt een opleiding in het Buitengewoon onderwijs, en zit op internaat. Dit loopt goed, maar stilaan beginnen zowel Eva als de school en haar ouders na te denken over ‘Wat na de school?’
Eva woont in Antwerpen, terwijl ze in West-Vlaanderen schoolloopt. Vanaf volgend jaar wil ze terug naar haar roots. Dit betekent echter dat Eva een aantal zaken terug van nul moet opbouwen. Want nu zingt Eva in een koor, en zit ze in een hobbyclub en heeft ze een vriendenkring … in West-Vlaanderen. Ook bij het zoeken naar werk zal de school niet zoveel kunnen bijdragen, omdat hun contacten en linken zich veel meer in de buurt van de school situeren. Eva’s mama werd lichtelijk zenuwachtig bij al deze veranderingen. Ook Eva zelf werd onrustig, vooral omdat er nog zoveel vaag en onduidelijk bleef. Echt wel tijd voor een MAPS.
Op één van de eerste mooie lentedagen werd op een zaterdag een samenkomst gepland in de lokalen van LUS vzw in Gent. Deze plek was voor iedereen centraal gelegen én groot genoeg, want er werden maar liefst veertien mensen verwacht. Eva’s ouders en grootouders, haar zus, een buurvrouw, vriendinnen, tantes, nichten en twee mensen van de school kwamen er samen. Mama had voor eten gezorgd, tante had een cake gebakken, er was soep, koffie en thee. Eva was bij de start heel zenuwachtig, maar kon desondanks zeer scherp aangeven wat voor haar het doel was van de samenkomst. Op de posters die gemaakt werden tijdens de dag, stond bovenaan genoteerd:
“Ik wil heel graag de mogelijkheden kennen die passen bij mijn kunnen en mijn dromen.”
Er werd gebrainstormd over werk, vrijetijd en sociale contacten. De wildste ideeën kwamen op papier, waarbij Eva zichtbaar genoot en tegelijk heel duidelijk het heft in handen bleef houden: wat ze niet zag zitten kwam niet op de poster. Er werden plannen en afspraken gemaakt over allerlei vrijetijdsinitiatieven, enz. De tijd vloog voorbij, de energie en dynamiek in de groep leek iedereen voort te stuwen, maar tegen vier uur was het voor Eva genoeg geweest.
Spontaan werd er een tweede moment vastgelegd om alles af te werken en toen de groep helemaal rond was kwam de vraag: ‘en nu’? Hoe gaan we alles wat we afgesproken hebben opvolgen, verder uitwerken, enz. De idee om een facebookgroep op te starten werd, tot ieders verbazing en met de nodige hilariteit, geopperd door bompa. Hij legde direct ook een afspraak vast met één van zijn kleinkinderen om te leren hoe hij dat zelf moest doen.
Maar ook een actiegroep leek zinvol, om de afspraken op te volgen en nog een aantal zaken verder uit te werken.
En Eva, die straalde, genoot met volle teugen van haar samenkomsten, en verbaasde iedereen met haar rake en scherpe opmerkingen en analyses. Dit terwijl iedereen had gevreesd dat ze niet zou functioneren in zo’n grote groep. Maar zoals iemand zei: ‘blijkbaar heeft ze zich heel veilig gevoeld hier…’
Eva heeft nu een plan voor de toekomst, en dat stemt haar hoopvol en tegelijk gerust.
