Category

lus schrijft

ondergaande zon en man op bank

De ouders van Saar verwoorden het zo…

By lezen, lus schrijft

Jullie hebben ons een nieuwe, onverwachte toekomst gegeven; door de LUS-groep hebben wij Saar heel anders leren kennen: nooit vermoed dat Saar zo diepgaand zelf kon doordenken én verwoorden wat er voor haar belangrijk is.

De groepssfeer is zo vertrouwd warm en vol drijvende krachten: ongelooflijk! Saar put er kracht uit om er verder dapper tegenaan te gaan. De groep zelf groeit ook naar mekaar toe en vindt het duidelijk fijn het fijn te maken voor Saar. Daardoor groeit Saar zienderogen; hadden ze ons dit een jaar geleden voorspeld we hadden het nooit geloofd!”

Anissa over de workshop van Renata en Erik

By lus schrijft, verhalen

Workshop rond inclusiviteit en diversiteit

Naar aanleiding van de week rond inclusie en diversiteit gaven we een workshop op een hogeschool in Antwerpen, voor mensen die aan de slag willen in de hulpverlening.

Erik vertelde er samen met Renata, een centrale persoon, haar evolutie en haar verhaal. Ze probeerden aan te tonen hoe belangrijk het is om, in de rol als hulpverlener, ook te blijven kijken van mensen tot mens, vanuit een gelijkwaardigheid. Dat is hoe de vrijwilligers binnen Lus werken: vanuit een gelijkwaardige klik met de centrale personen.

Onze collega Anissa volgde de workshop ook mee. Zij verwoordt hoe de workshop bij haar binnenkwam zo…

“Het was lang geleden dat ik een Hogeschool binnen wandelde en een workshop volgde.  Ik werd ontroerd. Neem ik je even mee?  

Naast mijn collega Annelies en ikzelf, zaten studenten die één voor één een studie hebben gekozen in de hulpverlening. Twee mensen zitten vooraan aan een tafel: Erik en Renata. 

Zij stoorde zich aan de vlek op de tafel, waardoor de tafel werd omgekeerd.
Zij was zenuwachtig én vastberaden.
Zij was voorbereid én krachtig in het nu aanwezig.

Hij voelde trots en passie over wat hij bracht.
Hij was gefocust op de studenten en op haar.
Hij was zorgzaam en erg respectvol met en voor haar.

Met een scenario zaten ze daar: Erik en Renata. 

Een scenario dat houvast gaf voor haar. Een format dat hem in zijn element bracht: mensen vervoeren, raken met een verhaal over iets wat hem en ons allen ten diepste raakt: verbondenheid en zingeving. 

De studenten lieten zich, samen met mij, meevoeren in dit verhaal. In de verschillende lenzen of brillen die we kunnen opzetten als we naar mensen kijken. Als we écht bereid zijn om naar mensen in hun totaliteit te kijken. 

Voorbij (medische) geschiedenis,
voorbij labels,
voorbij kenmerken (afkomst, grootte, ziekte, gender, …) 

Als we écht ten diepste willen kijken naar wie die ander is, wat die verlangt en wat het is dat ons met elkaar verbindt, ontstaat er magie. Een krachtbron waaruit mensen kunnen ‘tappen’, die hen voortstuwt naar het verwezenlijken van kleine en grote dromen. Een ‘ontsteking’ van een vuur, al is het een klein vlammetje in het begin… Dat vermogen hebben en blijven trainen, is van onschatbare waarde. 

Dat is inclusie.
Niet voor één moment.
Niet voor één dag.
Niet voor één week.

Telkens opnieuw die verbinding teweeg brengen en connectie kunnen blijven maken.

Dat is hoe je werkelijk een verschil maakt. Voorbij kennis en de functie die je hebt (bv als hulpverlener). Dat is waar wij samen met al onze vrijwilligers met Lus voor staan. 

Renata deelde met moed, doorzetting en veerkracht haar verhaal. Haar eigen persoonlijke verhaal waarin de evolutie over wat tijd en de lusgroep met haar had gedaan. Een rups die een vlinder werd. Een getuigenis die niet alleen mijn hart maar van veel studenten met mij, veroverde. Daar en dan werd opnieuw bevestigd: De kwaliteit van je relaties, inclusief die met jezelf, bepaalt de kwaliteit van je leven.”

Over warme ontmoetingen en zilveren randjes

By linkeroeverlussen, lus schrijft

Over Maria, Julia en Tillie

Maria en Julia wonen in dezelfde blok op een andere verdieping. Ze herkennen in elkaar zichzelf. Hulpvaardig en altijd klaarstaan voor een ander, lekker eten en drinken (maken) is hun ding… maar ook wat ouder worden en een rammelend lijf dat af en toe beslist om niet meer te doen wat het hoofd wil… Maria start met een linkgroep, Julia steunt haar en start ook met eentje. Zo leren ze Tillie beter kennen.

Tillie en Julia hebben een beetje een discutabel verleden. Er is een gesprek nodig om hen samen aan tafel te krijgen. Eén van onze medewerkers voert dat gesprek met hen. Er blijken veel kleine misverstanden, maar vooral veel openheid voor elkaar… Na dat gesprek gaan ze samen in de linkgroep aan de slag. Ze leren elkaar beter kennen door samen op pad te gaan samen met anderen: een ijsje eten, met de boot naar Lillo, petanquen op het plein tussen hun 2 blokken.

De linkgroep stopt doordat Maria zich een periode niet goed voelt, maar Tillie, Julia en Maria blijven elkaar zien. Tillie weet wat het is om na een psychisch moeilijke periode heel haar netwerk terug op te bouwen. Ze steunen elkaar.

Ze steunen elkaar ook in hun engagement naar andere buurtbewoners die ze bezoeken voor gesprekjes en hulp aan huis. Samen gaan ze 3 keer per week eten in Bakboord. Ze verwarmen zich aan de babbeltjes die ze met elkaar hebben…  Zoals Tillie zegt, die kleine babbels, maken het verschil, voor onszelf, dus ook voor andere mensen.

Tijdens 1 van de ontmoetingen, blijkt Irène haar te herkennen als ‘die vrouw in de blok aan de overkant die ook altijd als laatste gaat slapen’ Ze maken connectie, wisselen elkaars gsm-nummer uit, keren huiswaarts.

 Over Irène en Tania

Van verre en na heel wat omzwervingen spoelde ze enkele jaren geleden aan op Linkeroever, zo zegt ze zelf… Samen met haar wandelende takken en af en toe een babysithond, woont ze in de nieuwe wijk, Regatta. Daar verblijft ze als ze niet voor kinderen en kleinkinderen zorgt.

Met haar Nederlandse flamboyante zelf verschijnt ze op de Th(w)eezit. Andere buurtbewoners leren kennen is haar doel. Samen fijne dingen doen, kleine zorgen delen, kleine zorgtaken voor elkaar opnemen…dat is wat zij hoopt te vinden tijdens deze ontmoetingen.

Tijdens 1 van de ontmoetingen, blijkt Irène haar te herkennen als ‘die vrouw in de blok aan de overkant die ook altijd als laatste gaat slapen’ Ze maken connectie, wisselen elkaars gsm-nummer uit, keren huiswaarts.

Nu heeft die ‘late buurvrouw’ een naam, met een gsm-nummer… Enkele weken later heeft ze een oppasser nodig voor die babysithond. Ze belt Irène of zei het zou zitten om even op de hond te passen.

Ze zit niet te wachten op grote groepen, stelt graag haar living open voor een goed gesprek over die wandelende takken, om samen een legpuzzel te maken, Nederlands te spreken met een anderstalige dame of heer van haar leeftijd… Zo maakt ze graag een verschil. Zo maakt het voor haar een verschil.

Over het project in 2022 en 2023

Lussen linkeroever zette in 2022 in op  kleine ontmoetingen grote stappen op Linkeroever dit jaar. Via duo-gesprekken, ontmoetingen in kleine groepen, individuele gesprekken probeerden we connectie te maken tussen Linkeroeveraars onderling.

Het werd een boeiend jaar; geboren en getogen Linkeroeveraars, inwijkelingen uit een al dan niet recent verleden, fitte 60-ers, minder fitte 80-ers (en omgekeerd) vertelden elkaar en ons over hun dromen, hun wensen, hun talenten, hun verdriet… Wat we daar het meest uit onthouden? 65plussers willen gewoon zichzelf zijn en blijven, gezien worden als de straffe mens die ze altijd waren, iets betekenen voor anderen. Maar eerlijk toegegeven, soms zijn 65plussers niet meer wat ze geweest zijn, en daarmee omgaan kost de nodige moeite 😉.

In 2023 willen we deze weg zeker en vast verder zetten. We denken na nieuwe thema’s en activiteiten, plannen fijne acties en zorgen ervoor dat mensen bestaande initiatieven en verenigingen leren kennen. We dagen iedere Linkeroeveraar uit om mee te reflecteren én te doen om een nog zorgzamere buurt te vormen.

We koppelen wensen en dromen aan mensen die samen met anderen iets willen doen en zo ontstaan er kleine en grote ontmoetingen. We plannen inhoudelijke workshops rond ouder worden.

 

 

Organisatie

By lus schrijft No Comments

Organisatie

In deze katern schetsen we de missie en visie van LUS vzw. Met vallen en opstaan ontwikkelde LUS vzw een bijbehorend organisatiemodel als middel om haar doel te bereiken. Tot slot schetsen we de kernproducten die Lus in de loop der jaren ontwikkelde, om haar missie te realiseren.

DOWNLOAD HIER

Historiek

By lus schrijft No Comments

Historiek

Dit is het verhaal over het ontstaan van Lus en hoe de organisatie de voorbije decennia evolueerde. In deze katern lees je het Lus-verhaal tot 2013, het moment dat de organisatie subsidies kreeg via een beheersovereenkomst met het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin. De activiteiten, leerpunten en evoluties uit de meest recente geschiedenis vind je hier niet terug.

DOWNLOAD HIER

Welkom vrijwilliger

By lus schrijft No Comments

Welkom vrijwilliger

Dit is de uitwerking van ons vrijwilligersbeleid. Deze katern krijgen al onze vrijwilligers bij de start van hun engagement.

“Bedankt dat jij je als vrijwilliger wil inzetten. Bedankt dat je een stuk van je tijd en engagement deelt. Jij bent niet alleen. Lus is een beweging met een 100tal vrijwilligers in gans Vlaanderen. Van Oostende tot Genk, van Ieper tot Tienen, al deze mensen zijn het kloppend hart van onze organisatie. Ze gaan, elk in hun buurt, een stuk mee op weg met mensen. Op momenten dat mensen het gevoel hebben er alleen voor te staan kan het een enorm verschil maken te ervaren dat er mensen zijn die hier verandering in willen brengen. Vrijwilligers die betrokken zijn en een stuk tijd willen vrijmaken om samen op zoek te gaan naar verbondenheid met anderen…”

DOWNLOAD HIER

Verhalen

By lus schrijft No Comments

Verhalen

Wil je nog meer verhalen lezen? Dat kan in onze katern verhalen. In dit katern geen theorie, noch visie of missie maar verhalen van mensen. Het zijn korte situatieschetsen die je een beeld geven op de diverse aanmeldingen binnen Lus. Het zijn ook verhalen van mensen en groepen die ondertussen al een tijdlang samen onderweg zijn.

DOWNLOAD HIER